Robert met zijn liefste Isabelle en Arthur

Robert met zijn liefste Isabelle en Arthur
30.07.11

maandag 5 november 2012

(Ver)huizen

Soms gaan dingen snel, zo ook het kopen én verkopen van huizen. Robert en ik hadden elkaar in september 2005 leren kennen en in april 2006 tekenden we de overeenkomst van ons  nieuwbouwhuis. We gingen samen een mooie toekomst tegemoet. In juli 2006 verkocht ik mijn appartementje met lekkere winst en ben ik bij Robert in Duivenkamp ingetrokken. We hebben een mooie tijd gehad in Duivenkamp met etentjes en borreltjes met veel lieve vrienden.  In september  2007 werd het huis van Robert ook met vette winst verkocht. In die tijd kon dat nog. Het zat ons allemaal mee. Na een tijdje bij mijn ouders ingewoond te hebben, kregen we de sleutel van ons nieuwe huis op Valentijnsdag 2008. Inmiddels was ik ook zwanger van Isabelle.  Ik heb in het huis niet zoveel kunnen doen als dat ik graag had willen doen. Wel hebben Robert ik samen de elektriciteit op zolder door de buizen getrokken. Wat een hels karwei die draden door die kleine buisjes te krijgen. We zijn tot ’s avonds laat bezig geweest. Robert had het op een gegeven moment zo gehad dat hij alles er weer af wilde rukken. Robert kon als iets niet ging zoals hij het wilde, wel eens driftig reageren. Grappig, maar niet altijd gemakkelijk en leuk, maar het is een karaktereigenschap die ik ook in Isabelle herken.De zolder heeft hij avonden lang staan schilderen. Het was iedere keer niet dekkend genoeg en het groene van de platen kwam er ieder keer weer doorheen. Wie heeft dat ooit bedacht om op zolders de panelen in de kleur groen aan te leveren en niet direct in de fabriek wit te spuiten? Dat zou een heleboel ergernissen schelen.


(Foto van Robert toen hij de babykamer aan het schilderen was)

In april 2008 verhuisden we, met hulp van  de vrienden en familie. Wat waren we gelukkig toen we ’s avonds in ons eigen bad samen konden zitten. Moe, maar voldaan….. Robert heeft dit huis in Houten altijd erg fijn gevonden. Het gaf hem veel rust. In de tuin kon hij lekker rommelen en een sigaretje roken. Later ging hij met buurman Erik vaak ook aan de overkant van het water wat vissen. Al met al hebben we een fijn huis met zelfs een mooie speeltuin voor de deur voor de kinderen.. .....
Het is best een rare, maar misschien ook wel hele mooie gedachte dat hij hier aan het Sodawater zijn rust uiteindelijk heeft gevonden.
 
 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten