Soms gaan dingen snel, zo ook het kopen én verkopen van
huizen. Robert en ik hadden elkaar in september 2005 leren kennen en in april
2006 tekenden we de overeenkomst van ons nieuwbouwhuis. We gingen samen een mooie
toekomst tegemoet. In juli 2006 verkocht ik mijn appartementje met lekkere
winst en ben ik bij Robert in Duivenkamp ingetrokken. We hebben een mooie tijd
gehad in Duivenkamp met etentjes en borreltjes met veel lieve vrienden. In september
2007 werd het huis van Robert ook met vette winst verkocht. In die tijd
kon dat nog. Het zat ons allemaal mee. Na een tijdje bij mijn ouders ingewoond
te hebben, kregen we de sleutel van ons nieuwe huis op Valentijnsdag 2008.
Inmiddels was ik ook zwanger van Isabelle. Ik heb in het huis niet zoveel kunnen doen als
dat ik graag had willen doen. Wel hebben Robert ik samen de elektriciteit op
zolder door de buizen getrokken. Wat een hels karwei die draden door die kleine
buisjes te krijgen. We zijn tot ’s avonds laat bezig geweest. Robert had het op
een gegeven moment zo gehad dat hij alles er weer af wilde rukken. Robert kon
als iets niet ging zoals hij het wilde, wel eens driftig reageren. Grappig,
maar niet altijd gemakkelijk en leuk, maar het is een karaktereigenschap die ik
ook in Isabelle herken.De zolder heeft hij avonden lang staan schilderen. Het was
iedere keer niet dekkend genoeg en het groene van de platen kwam er ieder keer weer
doorheen. Wie heeft dat ooit bedacht om op zolders de panelen in de kleur groen
aan te leveren en niet direct in de fabriek wit te spuiten? Dat zou een heleboel
ergernissen schelen.
(Foto van Robert toen hij de babykamer aan het schilderen was)
In april 2008 verhuisden we, met hulp van de vrienden en familie. Wat waren we gelukkig
toen we ’s avonds in ons eigen bad samen konden zitten. Moe, maar voldaan…..
Robert heeft dit huis in Houten altijd erg fijn gevonden. Het gaf hem veel
rust. In de tuin kon hij lekker rommelen en een sigaretje roken. Later ging hij
met buurman Erik vaak ook aan de overkant van het water wat vissen. Al met al
hebben we een fijn huis met zelfs een mooie speeltuin voor de deur voor de
kinderen.. .....
Het is best een rare, maar misschien ook wel hele mooie gedachte dat
hij hier aan het Sodawater zijn rust uiteindelijk heeft gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten