Robert met zijn liefste Isabelle en Arthur

Robert met zijn liefste Isabelle en Arthur
30.07.11

dinsdag 24 januari 2012

Op en af....

Ik krijg veel berichtjes met vragen hoe het nou gaat met mij en de kinderen. Het is saai misschien, maar het gaat redelijk. Het gaat op en af. Er zijn dagen dat het goed gaat en ik me wel redelijk voel. Andere dagen is het echt pet. Ook al heb ik de laatste paar maanden, voor het overlijden, door de vele ziekenhuisbezoeken Robert al veel moeten missen, het is toch een zwaar gelag. Het valt me ook wel tegen, eerlijk gezegd. Van tevoren kun je je niet voorstellen hoe het voelt om iemand te missen. Ik merk in mijn omgeving dat het gemis ook bij anderen op veel verschillende momenten naar voren komt. Het is wel “fijn” te merken dat Robert door anderen ook gemist wordt, maar het is ook lastig om bij anderen daar het verdriet om te zien. Met familie (en ook anderen) kan ik het verdriet om Robert goed delen en kunnen we goed praten over het feit dat Robert niet meer bij ons is. Er worden aardig wat traantjes weggepinkt en de Kleenex heeft een goede klant aan ons, ha, ha…… Het heeft, hoe cliché ook, allemaal tijd nodig. Terugkijkend, merk ik dat ik, samen met Robert en familie, twee jaar heb lopen buffelen/vechten tegen de ziekte. Nu komt alle emotie eruit en moet ik zorgen dat ons leven weer op orde komt. Het komt goed. Geduld is een schone zaak zullen we maar zeggen.
Vorige week was het bordje voor op het graf klaar. Op het bordje staat Robert’s naam en Ro’s geboorte- en sterfdatum. Het is een erg mooi bordje van natuursteen geworden. Ik ben er blij mee dat hij nu niet meer anoniem op de begraafplaats ligt. Ik ga graag naar het graf en ga meerdere keren per week naar Robert toe. Zo nu en dan ga ik met de kinderen naar het graf van hun Papa. Isabelle heeft vorige week een paarse hawai-slinger bij Papa neergelegd. Arthur harkt, op zijn manier, het graf van Papa aan. Het was heel aandoenlijk; vorige week zeiden ze bij het afscheid van Papa: “Dag lieve Papa, tot de volgende keer”. Dan krijg je wel een brok in je keel. Met de kinderen gaat het wel goed. Ze worden weer wat rustiger. Ook voor hen is het een lastige tijd (geweest). In de periode van Robert’s ziekbed zijn ze veel naar de Opa’s en Oma’s geweest. Dat is heel fijn, maar ook verwarrend voor hen.  Veel mensen vragen of ze er last van hebben dat Papa is overleden. Ik kan daar eigenlijk geen zinnig antwoord op geven. Arthur vraagt als hij verdrietig is of zijn zin niet krijgt wel eens naar zijn papa. Isabelle praat wel eens over Papa, vraagt waar hij is, maar gaat daarna weer verder met spelen. Robert had toen hij boven op bed lag, een belletje waarop hij sloeg als hij iets nodig had. Dat belletje is me wel dierbaar. Onlangs speelde Isabelle met het belletje, keek ze naar boven, sloeg er op en zei: "Papa, kom je nou van de wolken af?". Dat vind ik wel rot. De tijd zal leren wat voor impact het heeft dat hun Papa er niet meer is. Ze hebben een SUPERPAPA, alleen hij is er nu fysiek niet meer. In onze herinneringen en in ons hart zal hij altijd aanwezig zijn.
Voor nu weer even genoeg.
Tot later, Janine

zondag 15 januari 2012

Tweede verjaardag van Arthur

Gisteren hebben we (uitgesteld) de verjaardag van Arthur gevierd. Alle mensen, wat is die jongen toch verwend. Van speelgoed van Cars tot aan Chuggington. Ook kun je Arthur binnenkort inhuren voor allerlei hand- en spandiensten, want hij is voorzien van een elektrische boor, een elektrische schroevendraaier, etc. Erg leuk! Het was een drukke, hectische verjaardag. De eerste zonder Robert. In de aanloop ernaar vond ik het wel lastig en zo nu en dan ook behoorlijke emotioneel omdat je met het opzoeken van de verjaardagsspullen toch weer herinnerd wordt aan het laatste feestje wat we hadden met Robert in oktober. We vierden toen zijn 40e verjaardag. Deze week was sowieso niet mijn topweek. Ik had een behoorlijke off-week. Ik was niet echt gezellig. Het heeft tijd en rust nodig. Ik merk dat het besef en het gemis nu pas in alle hevigheid naar boven komt.
Van de week heb ik een bordje voor bij Robert op het graf besteld. Een dezer dagen ga ik dat plaatsen. Ik ga vrij regelmatig naar het graf van Robert. Ik vind het fijn om daar te zijn en tegen Robert te praten. Vanmiddag ga ik er met de kinderen heen om een plantje neer te zetten.
De kinderen zijn lekker aan het spelen om een gedeelte van het nieuwe speelgoed. Een groot gedeelte heb ik even opgeborgen op zolder. Als het tocht nog een hevige winter wordt, heb ik nog een mooie voorraad speelgoed.
Hierbij een foto van het feestvarken aan de taart!


Groeten, Janine

zaterdag 7 januari 2012

Weer eens een berichtje van ons

Oud en Nieuw hebben Isabelle, Arthur en ik bij Richard en Ciska (nichtje, maar ook mijn langste vriendin) gevierd. Dat was, op een enkel verdrietig momentje na, eigenlijk best ontspannen. We zijn ook bij hen blijven slapen. Het is praktisch gezien sowieso al een grote uitdaging om in de nacht met twee kleine kindjes thuis te komen. Wij wonen aan een autovrij kindvriendelijk hofje en dan is het best lastig om twee slapende kindjes alleen uit de auto te tillen. Met Tweede Kerstdag had ik dat opgelost door ze in de dubbele kinderwagen te zetten. Dat ging heel goed, maar ik ben niet zo’n held met vuurwerk, dus was het fijn dat we bij Cis en Ries konden slapen en ik niet hoefde auto te rijden. Nieuwjaarsdag zijn we bij de ouders langs geweest om hen het beste te wensen. Op dinsdag en donderdag hetzelfde gedaan bij de oma’s (Masmeijer en Reedijk). Op weg naar huis (vanuit Oma Reedijk) kregen we door de storm een grote tak op de voorruit, resultaat kapotte ruitenwissers. Dat was wel even schrikken, maar de schade viel gelukkig mee.
Afgelopen woensdag ben ik bij Robert’s graf geweest. Ik heb alle rouwstukken van het graf gehaald. Het was een kliko vol. Erg indrukwekkend. Het maakte me ook weer verdrietig. Het was weer een stapje verder. Daarna was ik even bij de apotheek om medicijnen van Robert terug te brengen. Daar condoleerde mijn favo apotheker mij en vroeg hij hoe met ons was. Ik schoot natuurlijk weer vol. Ik merk dat alle eerste dingen die ik onderneem toch een soort van drempel zijn en dat dit emotioneel   best lastig is. Dat zal de komende tijd wel vaker zo zijn.

Vandaag was de afscheidsreceptie van Arie Kauffman, mijn directeur. Ik heb toch al snel 10 jaar met Arie samengewerkt en dat is ook weer een afsluiting van een mooie, leerzame periode. Arie heeft mij zien ontwikkelen van meisje tot moeder/echtgenote. Ook dit is weer een soort van afsluiting van een hoofdstuk in mijn leven.

De kinderen waren vandaag elders onder de pannen. Isabelle is uit logeren bij Opa Derk en Oma Gerda. Arthur is met vrienden Suzanne, Pascal en hun zoon Nick naar de dierentuin geweest. Arthur heeft het erg leuk gehad. Vanavond heerlijk met mijn kleine ventje pizza gegeten op de bank. We hebben heerlijk genoten van elkaar. Het is een heerlijk, vrolijk mannetje.

Nu volop in de voorbereiding voor de verjaardag van Arthur. Arthur viert het vrijdag op de crèche en zaterdag gewoon thuis voor familie en vrienden. We gaan er een mooi feestje voor de kleine jongen van te maken.

Tot later, Janine