Robert met zijn liefste Isabelle en Arthur

Robert met zijn liefste Isabelle en Arthur
30.07.11

vrijdag 30 november 2012

Ringetje


In september 2010 stelde Robert zijn arts de vraag of hij zich druk moest maken over zijn pensioen. De arts antwoordde dat hij dat zeker niets moest doen. Daarbij gaf hij aan dat Robert naar zijn idee nog zeker 5 jaar zou hebben en alles daarna zou bonustijd zijn. Enorm uit het veld geslagen van dat slechte nieuws kwamen we thuis (later bleek de werkelijkheid nog veel harder). We hebben toen gesprekken gevoerd over de dingen die we nog graag (samen) zouden willen doen. Robert wilde heel graag met mij trouwen. Op 28 mei 2011 was het dan eindelijk zover! Op Vlieland zijn we getrouwd in het bijzijn van een klein gezelschap van vrienden en familie. In de aanloop naar ons huwelijk hebben we nog hele leuke, ontspannen, maar zeker ook waardevolle vrijgezellenfeestjes beleefd met vrienden, familie en collega's. De afsluiter was het feestje in Over-Langbroek op 11 juni. Ook dat was een mooie, prachtige, gezellige dag om nooit te vergeten.

Ik ben enorm blij dat ik met Robert ben getrouwd en dat we, de eerste helft van vorig jaar zo’n fijne tijd samen hebben beleefd. Heel fijn vind ik het dat mijn moeder mijn trouwjurk en de kleding van de kinderen heeft gemaakt. En wat ook heel bijzonder is, is dat de Arthur en Isabelle op de trouwdag van Robert een klein ringetje met hun eerste letter daarin gegraveerd hebben gekregen. Dat heeft hij stiekem (zonder dat ik het wist) samen met mijn moeder gekocht. Voor de kinderen later, is het een enorm waardevol aandenken aan hun vader en aan het feit dat hun papa en mama veel van elkaar hielden.

donderdag 29 november 2012

"De Drie Musketiers" - part two


 

Deze foto is genomen op 6 augustus 2005, dé eerste foto van de drie musketiers. Deze eerste echte BBQ bij Robert thuis in Duivenkamp was een van de mooiste avondjes. Voornamelijk werden deze gevuld met lekker eten, mooie (soms zeer diepgaande) gesprekken, de nodige alcoholische versnaperingen, sigaren in overvloed en vooral heel veel gelach.

Muziek bulderend op de achtergrond van de meest ruige rock tot ook soms wel eens een “gevoelige” plaat. Altijd werd er door Robert veel aandacht besteed aan het eten, mij bij gebleven zijn toch wel de bekende (overheerlijke) saté-tje en de eigengemaakte knoflooksaus. Het was maar goed dat wij deze avondjes altijd hadden aan het begin van een weekend.

Ik heb deze foto gekozen omdat de laatste meest recente foto geplaatst door Janine eerder op dit blog, aangeeft waar wij als drie musketiers weer verder gaan. Helaas zonder Robert, maar wel met een Okkie jr., die meer dan waardig zijn plaats inneemt. Wij zullen de traditie in ere houden en volop genieten van de jaren die Olaf, Arthur en ik als musketiers mogen beleven. Let wel, voor Arthur voorlopig nog even geen sigaren natuurlijk.  

Robert, Olaf en ik hebben altijd zeer genoten van deze bijzondere avonden. We zijn gegroeid als mens, mannen maar voornamelijk als vrienden. Deze vriendschap staat nog steeds als een huis!

Ik mis je maat,

Pim

woensdag 28 november 2012

Bambi


Vlak voor kerst 2006 had ik een congres van mijn toenmalige werkgever. Robert zou die dag op zijn nichtje Janelle en neefje Jasper passen en samen met hen de kerstboom optuigen. Ik vind dat een hels karwei en besteed dat graag aan andere uit (NB: nog liefhebbers de kerstboom dit jaar bij mij op te komen tuigen J).

Voordat ik wegging had ik Ro en de kinderen meegegeven dat het vooral geen kitscherige kerstboom zou moeten worden. Robert is samen met Janelle en Jasper op pad gegaan en ze hebben zich uitgeleefd. Bij thuiskomst stapte ik op de parkeerplaats uit mijn auto en staarde een protserig, lelijk Bambihertje mij aan. Zó erg..... Binnen viel de schade gelukkig wel enigszins mee..:

 Jasper en Janelle (2006) bij de kerstboom

Naschrift van Janelle;
het Bambihertje was niet lelijk en het was liefde op het eerste gezicht dus die móest echt gekocht worden... Het was een héle klus om hem netjes bovenop het afdakje te krijgen. Maar ze hebben wel lol gehad met zijn drietjes.
 
 
 

Bambi

dinsdag 27 november 2012

Highway 29

Het is algemeen bekend dat Robert veel van audio en muziek hield en daar altijd mee bezig was. Samen met Boris deelde hij een passie: Bruce Springsteen. Ze hebben samen een aantal concerten bijgewoond, maar het hoogtepunt was “Palais de Congres” in Paris tijdens de Ghost of Tom Joad tour in 97. Robert heeft Boris vlak voor zijn overlijden de CD van dat concert gegeven met het toegangskaartje er in als herinnering aan hun vriendschap. Robert en Boris zouden elkaar in 2013 25 jaar hebben gekend en zouden hun vriendschap dan vieren met een trip naar Normandië.
Hieronder een anekdote van Boris aan het concert van The Boss.

Ik weet kan me de dag nog perfect voor de geest halen. Het werd geregeld door de fanclub van Bruce hier in Nederland waar Robert zijn neefje (geloof ik lid) van was. 's Ochtends met de bus naar Parijs, daar in de middag aangekomen een biertje op het terras gedronken vlakbij de Arc de Triomph (we schrokken ietwat van de prijs ) 's Avonds het concert wat redelijk kleinschalig was in vergelijk met een stadionconcert én het was een solo tour van de boss. Alleen Bruce, zijn gitaar en zijn mondharmonica. Het was super. Veeldichter bij de Boss zouden we nooit komen. Bij het laatste nummer braken op het einde spontaan twee snaren van zijn gitaar, zo had Bruce zich uitgeleefd op zijn gitaar. Toen weer met de bus terug naar huis om te ontdekken dat er was ingebroken in mijn auto en mijn radio gejat was. Dat kon echter de pret van die dag niet meer drukken. Het was een dag om nooit te vergeten en uiteraard draai ik af en toe nog de nummers van het concert en moet dan uiteraard ook denken aan deze dag die ik nooit meer vergeten zal.


maandag 26 november 2012

Mooiste herinnering....


Vandaag een bijdrage van Ciska, nichtje, maar waar ik vanaf haar geboorte ook dikke vriendinnen mee ben. Ciska is mijn getuige geweest tijdens het huwelijk van mij en Robert op Vlieland:
 
Robert is nog op vele manieren aanwezig in ons gezin. Als we aan Janine, Isabelle en Arthur denken of bij hen zijn. Maar ook zomaar even 's avonds als we met Stijn naar de sterren kijken en dan even aan Robert denken.

Voor ons is de mooiste herinnering dat we er op Vlieland bij mochten zijn en daarom is deze foto ons dierbaar. Misschien niet de mooiste foto, maar het geeft de herinnering aan een liefdevol en ontspannen weekend voor ons weer.

Groeten, Ciska

zondag 25 november 2012

Goede gesprekken en goede wijn

Vrienden Pas en Su hebben lange tijd in Duitsland gewoond voor hun werk. Regelmatig ging Robert een lang weekend naar hen toe om bier of goede wijn te drinken. Dan had Ro vaak goede, diepe én lange gesprekken met Pascal over zijn zorgen over de toekomst en zijn werk. Robert vond die gesprekken fijn en waardevol. In april vorig jaar hadden we weer slecht nieuws gekregen. Robert moest zijn zaken gaan regelen, maar het zou niet zo’n vaart lopen volgens de artsen. Op de vrijdag dat we het slechte nieuws kregen is Robert toch met Pascal op pad gegaan voor een onvergetelijk weekend naar België en Maastricht. Uiteraard hebben ze goed gegeten en de nodige wijntjes en bier genuttigd. Mooi!


Ro en Pas tijdens een weekendje in Duitsland in 2005

zaterdag 24 november 2012

Oud en Nieuw 2005

Vandaag een anekdote van Shumon over een onvergetelijke avond met Robert en vrienden Shumon, Leonore en Pim; Oud en Nieuw 2005:

In 2005 ben ik, na een voor mij turbulente periode uit mijn leven, verhuisd van Kampen naar de Rubenslaan in Utrecht. Janine woonde in de flat bovenin naast mij en de eerste kennismaking was al snel gelegd. Het klikte meteen eigenlijk wel en ik was ook blij (ik kende namelijk verder maar een persoon in Utrecht) dat Janine zo hartelijk was naar mij. Ze vroeg of ik een weekje later  een borrel kwam drinken bij wat andere buren elders in het gebouw. Janine vertelde mij dat ze een leuk jongen had ontmoet die ze had “gevonden” op Relatieplanet en dat hij weliswaar geen buur was, maar het wel leuk vond om ook bij de borrel te verschijnen.

Die middag heb Robert voor het eerst ontmoet. Hij kwam op mij relaxed over en was spraakzaam, op zijn eigen manier en stijl. De grapjes die hij maakte snapte ik niet altijd, maar dat kan ook aan mijn humor liggen :-). We hadden al snel een klik! Meteen wel diepe gesprekken gevoerd en afgewisseld met onze gezamenlijke passies: computers, audio en gadgets. Echte nerds dus :-).

Oud en Nieuw 2005/2006 heb ik gevierd met Robert, Janine, Pim, Leonore en Monique (dat was een scharrel van mij destijds).

Ik kwam net terug van een weekje Marokko, wat me niet zo goed bevallen was vanwege het gezelschap. Eigenlijk op 29 december heeft Janine mij gevraagd of ik het leuk vond om O&N bij haar en Robert te vieren. Lekker spontaan.

In eerste instantie leek het me wel leuk, maar op dag zelf had ik zoiets van ‘O&N kan me dit jaar gestolen worden’ . Uiteindelijk opgepept door Monique heb ik toch mijn stoute schoenen aan getrokken en na de voordeur drie stappen vooruit gedaan. Tot mijn verbazing was het inderdaad een relaxte sfeer. TV aan op de achtergrond, aardige nieuwe mensen en wat keuvelen over van alles en nog wat. Volgens mij hadden we allemaal wat gemaakt of iets meegenomen. Robert dook zo nu en dan de keuken in en kwam dan weer met lekkere hapjes terug.

Uiteraard met de nodige drank hebben we het nieuwe jaar ingeluid. Voor mij extra bijzonder omdat ik eigenlijk niet tot heel weinig drink, maar nu dus alle remmen los. De stemming kwam er steeds beter in!

De foto is rond 0:00 genomen buiten naast het gebouw. Daarna zijn we met z’n allen in de vrieskou naar de overkant gegaan om mee te dansen met de studenten van het IBB. Een grote openluchtdisco tot diep in de late nacht.

Na afloop vermoeid aangekomen bij mijn appartement. Ik deed de deur open en wilde in mijn bed ploffen. Wie trof ik daar aan? Een lekkere chick? Nee, het was Robert die in zijn O&N toestand in mijn bed was gekropen. Ik lag helemaal krom van het lachen, maar Robert vertrok geen spier toen ik hem wakker maakte. Heb hem toen maar in zijn eigen bed gelegd, bij Janine, drie meter verder. Ik weet eigenlijk niet meer of hij dat de volgende dag nog wist. 

Als zulke avonden 7 jaar later nog steeds bijstaan, dan moet het wel heel bijzonder zijn geweest.

Janine, nog hartelijk dank voor die herinneringen en tot op de dag van vandaag voor het delen van lief en leed.
 
Groeten, Shumon
 

vrijdag 23 november 2012

Weber


Nee, niet Marianne Weber, maar de fabrikant van barbecues en attributen was favoriet bij Robert.

Veel uren hebben we doorgebracht rondom de BBQ. Al dan niet met vrienden of familieleden. Robert maakte zelf de marinade voor de sateetjes (de satémarinade van Robert is niet te evenarenJ). Robert ging helemaal los bij het voorbereiden van een BBQ.
Robert had een aparte manier van de BBQ aan de gang krijgen; hij wapperde dan met een blik (van een stoffer en een blik) en de BBQ deed het dan als een tierelier. Als eerste ging er dan een speklapje op om de BBQ verder aan de gang te krijgen. Daarna volgden de eerdergenoemde sateetjes, gamba’s, stukjes zalm en geitenkaas in aluminiumfolie. Dit alles gepaard met zelf gemaakte cocktailsaus en knoflooksaus bij een stokbroodje. Ook maakte hij er dan een salade bij van veldsla, geitenkaas en tomaten. Het waren heerlijke, ontspannen zomerse  avonden waarbij we tot laat na genoten van de warmte van de BBQ en het gezelschap.

Later plaats ik een foto van een BBQ in 2007 bij de ouders van Robert in Annen (voormalige woonplaats van Gerda en Derk). Deze foto heb ik nu niet beschikbaar.

Allemaal een fijn weekend,

Janine

donderdag 22 november 2012

Geluksmomentjes....


Gisteren heb ik geschreven over momenten die je moet koesteren. 25 september 2011 was ook een geluksmoment toen we de derde verjaardag vierden van Manou, dochter van Jeroen en Brenda. Deze dag is de laatste keer geweest dat wij als gezin op pad zijn geweest en een ontspannen middag hebben gehad. Jeroen, goede vriend, heeft een tekst over deze fijne, gezellige, ontspannen (verjaar)dag geschreven:
 
 
Daar stonden we dan ruim een jaar geleden, 25 september 2011. Het was de verjaardag van mijn dochter Manou, ze werd 3 jaar.
 
Ik had speciaal alcoholvrij bier gehaald voor mijn vriend. Zo hadden we toch het idee of we gewoon een biertje aan het drinken waren. Bij dat biertje moest natuurlijk ook een sigaretje, voor het complete gevoel.
 
Het was een top dag, welke Robert extra speciaal heeft gemaakt.
 
Vriend ik denk nog geregeld aan de momenten welke we samen en met onze gezinnen hebben beleefd.
 
Ik mis je!
 
Groet,
Jeroen
 
 
 
 

woensdag 21 november 2012

Dat komt door jou

Het liedje  “Dat komt door jou” en de tekst van Guus Meeuwis had voor Robert (en nu dus ook voor mij) een hele speciale betekenis. Het liedje is gedraaid tijdens de huwelijksceremonie op Vlieland en is het laatste liedje wat gedraaid is tijdens de afscheidsbijeenkomst van Robert op 8 december. Robert had vooraf aangegeven dat hij wilde dat dit lied tijdens zijn afscheidsbijeenkomst afgespeeld zou worden. Het liedje symboliseert voor hem dat wij een fijne tijd samen hebben gehad en  dat het voor hem de mooiste tijd van zijn leven was.

Vanzelfsprekend is dit lied van mij van grotere emotionele waarde dan voorheen. Natuurlijk wist ik wel dat we het heel fijn hadden samen. Graag hadden we nog vele jaren samen doorgebracht en hadden we samen oud willen worden, maar het is helaas niet zo gegaan.
Ook realiseer ik me dat nu dat dingen die voorheen heel normaal leken, eigenlijk heel bijzonder zijn. Momenten als vaderdag, verjaardagen, kerst, oud en nieuw zijn eigenlijk heel mooi en later koester je die.  Als dit lied voorbij komt op de radio of in een kroeg denk ik nu,  met een lach en (soms) een traan terug aan de fijne en mooie momenten met Robert. Dat komt door Robert J.


Veel lieve groeten,

Janine

dinsdag 20 november 2012

Robert & Isabelle


Isabelle, 6 maanden oud, met haar vader op een zondagochtend in bed

maandag 19 november 2012

Leeuwtje en lammetje

Vandaag een tekst van Helma, zus van Robert:
 
Toen Robert in het ziekenhuis lag, probeerde ik in ieder geval iedere week een keertje langs te gaan bij mijn broertje.
Ik wilde dan altijd iets meenemen voor hem, omdat ik dat fijn vond.
Zo was ik in oktober 2011 een keer op zoek naar iets origineels met een verhaaltje.
Daar zag ik in een winkel een klein leeuwtje en een klein lammetje. Ik kocht er een leuke kaart bij en schreef daarin dat ik dit gaf omdat hij nu aan het vechten was als een leeuw, om straks weer als een lammetje te kunnen springen in de wei. Ik had ze onder de tv op zijn kamer geplakt. Helaas ging het die zondagavond dat ik bij hem was heel slecht met hem en hebben we eigenlijk niet gesproken met elkaar, alleen maar hand-in-hand gezeten.
Ik weet dat ik er heel verdrietig vandaan kwam toen. Gelukkig voelde hij zich vlak erna wel weer wat beter.
 
Toen Robert was overleden, vroeg Janine aan mij, of ik ze misschien terug wilde omdat ze voor mij misschien een speciale betekenis hadden. Eerst zei ik nog van niet ('nee hoor, is leuk voor de kinderen'') maar toch merkte ik, als ik dan kwam en ik zag leeuwtje liggen, me afvroeg waar lammetje dan was, en andersom. Ze betekenden dus meer voor mij dan ik eerst dacht.

Dus heb ik toch aan Janine gevraagd of ik ze wel mocht. Sinds enige maanden hebben ze een plaatsje bij mij in de woonkamer.
 
 
Groetjes Helma

zondag 18 november 2012

Dubai

Vandaag op nu.nl “Grote brand in wolkenkrabber Dubai”. 

Er gaat geen dag voorbij of er komt wel een link naar een herinnering aan Robert voorbij. Zo ook vandaag. Ik las het bericht over de grote brand in de wolkenkrabber in Dubai en dacht aan het bezoek dat Robert in oktober 2005 aan Dubai heeft gebracht. Hij heeft toen een soort van bonus gekregen (een incentive) bij UPC. Hij had een klant met een grote commerciële waarde binnen weten te halen en mocht daarom als beloning met een aantal collega’s een paar dagen naar Dubai. Het was voor Robert een onvergetelijke tijd. Dubai is een totaal andere wereld met een andere cultuur. Op het programma stonden allerlei activiteiten die je normaal niet zo snel doet. Zo heeft hij gejetskied en een nacht in een tent in de woestijn geslapen. Ook heeft hij gegolfd en met jeeps door de woestijn gereden. Al met al een druk, leuk programma. Robert heeft het heel erg leuk gehad met zijn collega's in Dubai.



Ro in de woestijn

Robert was er trots op dat hij die grote klant had weten binnen te halen en dat hij als beloning daarvoor zo’n bijzonder tripje mocht maken. Hieronder een foto van Robert voor een markant gebouw waarvan de naam en de reden waarom het zo markant is me zijn ontschoten. Deze foto heeft heel lang als profielfoto van Robert op hyves gediend, omdat hij het zo’n mooie foto vond.
 
 

Liefs, Janine

 

 

zaterdag 17 november 2012

Schapenmarkt en tradities


Eens per jaar is er in het dorp waar ik vandaan kom een grote markt met ’s avonds een tentefeest. Toen Robert en ik elkaar leerde kennen, was het vanzelfsprekend dat Robert mee zou gaan naar de Schapenmarkt. Het is een feest voor jong en oud. Veel familieleden (ooms, tantes, nichtjes en neefjes) gaan overdag (met kinderen) naar de markt. Het is de gewoonte dat ’s avonds iedereen naar de tent gaat om te “pilsen” met elkaar, te kletsen én te dansen. Ondanks dat Robert geen Langbroeker is, voelde hij zich goed op zijn gemak op de Schapenmarkt. Aan het einde van de middag haalde Robert altijd palingen om die samen met mijn moeder thuis op te eten. Ze smulden samen erg van die vette paling.

Daarna was het gebruikelijk dat we rond de klok van half tien naar de tent gingen. Mijn vader ging ook altijd mee en Robert en hij tikten dan samen met Ome Sjaak, Matthijs, Richard, Ome Daan en alle andere familieleden aardig wat biertjes weg. Aan het einde van de avond was het vaste prik dat Ome Sjaak het podium betrad en dan een showtje weggaf door “Oerend Hard” van Normaal te zingen. Dat hoorde er gewoon bij. Robert genoot daar erg van. Vaak ging ik al eerder naar huis toe en kwamen Robert en mijn vader “erg gezellig” samen weer thuis. Ze hadden afgesproken samen nog heel lang dat te gaan doen en het was echt hún ding. Helaas is deze traditie doorbroken. Wie weet neemt Arthur deze plek over een jaar of 15 in. De Schapenmarkt is ten slotte een familiefeest J.

vrijdag 16 november 2012

Voor het eerst en het laatst samen boven op de Dom



Vandaag een tekst van goede vriend Richard (den Braver):



Dinsdag 28 juni 2011

Op deze mooie zomerse dag afgesproken met Robert. Op een dinsdagmiddag om 12:00 uur bij de Winkel van Sinkel. Van tevoren in de bus even sms-contact. Dit is eigenlijk standaard als we afspreken: "Ik kom met vlucht GVU037, ben al door de douane en heb kleine vertraging".

Bij de Winkel van Sinkel hadden we een mooi plekje op het terras met goed overzicht wat er op straat afspeelde. Heerlijk biertje drinken en lekker lunchen praten en mensen kijken.

Ik woon mijn hele leven al in Utrecht en omgeving maar de Dom was ik nog nooit op geweest. Daar moest verandering in komen; meteen doen was het advies van Robert. 
Zo zijn we deze middag met z'n tweeën naar boven geklommen. Robert heeft deze foto gemaakt. 

Deze dinsdagmiddag was heel speciaal, we hebben uren gesproken met elkaar over werkelijk van alles.

Dank je wel, Robert voor je eerlijkheid en vriendschap.

Dikke kus, Richard


donderdag 15 november 2012

Arthur: 14.12.09


Arthur is een echt onverwachts kadootje voor ons. Vrij rap, na de geboorte van Isabelle, bleek ik al weer zwanger te zijn van een tweede kindje. Toen het streepje naar voren kwam op het predictor stickje waren we eigenlijk gelijk heel erg blij. Daarna was het wel een beetje onwennig dat we al weer zo snel vader en moeder van een kindje mochten worden.

Tijdens mijn zwangerschapsverlof kreeg Robert al ernstige uitvalsklachten in zijn gezicht, die later het eerste voorteken bleken van het terugkeren van die vreselijke ziekte. In die tijd hebben we nog spannende tijden mee gemaakt vanwege allerlei onderzoeken die gedaan moesten worden.  
Zo onverwachts als dat duidelijk werd dat ik zwanger was, zo onverwachts kondigde de jongen zich ook aan. Bij Isabelle ben ik ingeleid, want dat vlotte niet zo. Arthur kwam gelukkig spontaan. Tegen middernacht kreeg ik last van de weeën en is Isabelle snel naar de buren gebracht. Aan het begin van de vroege ochtend is onze prachtzoon Arthur op 14 december 2009 geboren. We mochten weer  een mooie kraamtijd beleven. Al was die (achteraf gezien) wel anders als bij Isabelle. Deze tijd werd toch wel enigszins overschaduwd door de zorgen om de ziekte van Robert. Toch hebben we heel erg genoten van deze tijd. Het is mooi dat ik met én van Robert nog een mooie zoon heb mogen krijgen. Arthur is, zoals ik al schreef, echt een verrassend, mooi kadootje. Het heeft zo moeten zijn dat Arthur snel na zijn grote zus geboren is......

 
Een trotse Robert met zijn 1 uur oude zoon Arthur
14.12.09,

woensdag 14 november 2012

Snelheid

Het bericht van vandaag is gedeeltelijk geschreven door Gerda en Derk (ouders van Robert):

Lieve allemaal,

Voor wie het niet weet, Robert is op 9 september 1971 in Schiedam geboren. Al aan het begin van zijn leven hield Robert van snelheid. Hij baande zich in 3 uur een weg het leven in. Zonder grote problemen groeide hij op, maar op een flat wonen was toch te benauwend voor hem. Robert was een erg speels kind en kon moeilijk stil zitten  (net als Isabelle en Arthur J).

Eind 1979 is Robert met zijn ouders en Helma naar Maarssen verhuisd. Daar was meer  ruimte om te spelen en begon hij ook met sporten. Vooral voetbal. Het was niet speciaal zijn techniek maar z’n snelheid en loopvermogen waarin hij uitblonk.  Robert heeft jarenlang het schoolrecord op de 100 meter in handen gehad! Het plezier in het spel was voor Robert belangrijker dan de knikkers.  Op de MDS drong de sportdocent er op aan dat Robert naar een atletiekvereniging zou gaan omdat hij zo hard kon lopen maar dat zag Robert niet zitten. Hij was een teammens. Al vroeg was Robert een hulpvaardig en sociaal kind. Hij deed graag anderen een plezier.  Hij warmde bijvoorbeeld het bed van Helma zijn zus vast op zodat zij in een warm bed kwam. Toen Robert 16 werd, ging hij, naast zijn krantenwijk, ook vakken vullen bij de Albert Heijn en zei hij de sport in verenigingsverband vaarwel. Hij wilde geld verdienen, wat hij vervolgens in het weekend weer uitgaf aan stappen met vrienden, want Ro wilde genieten. Ook bij de Albert Heijn zat de snelheid er al snel in. Ro snelde de winkel door om de klanten van dienst  te zijn. De meiden aan de kassa vergeleken hem met roadrunner (miep, miep….). Onze lieve zoon Arthur lijkt wat dat betreft wel op hem, die rent (met zijn kromme beentjes) ook dwars het speelveldje over. Zo vader, zo zoon…..

Lieve groeten, Janine



Robert, 5 jaar oud, tijdens de sportdag van zijn zus Helma. .

 

maandag 12 november 2012

Culinaire Robert


Robert aan het koken in ons nieuwe keuken (april 2008)
 
Robert hield heel erg van lekker eten en van lekker koken. Gezellig vond hij het om vrienden/familie uit te nodigen en voor hen te koken. Regelmatig hadden we dan ook vrienden of familie op bezoek om gezellig te eten met elkaar. In Houten hebben we een grote tafel aangeschaft om lekker lang aan te kunnen tafelen met vrienden, familie óf gewoon met zijn tweetjes. Mosselen uit de pan, kaasfonduën, lamsrackjes, verse mosterdsaus, tapas, etc. veel lekkere dingen zijn gepasseerd. Door Robert ben ik lekker (vers) voedsel meer gaan waarderen.

Begin 2011 heeft Robert nog een aantal culinaire workshops gevolgd, waar onder een Italiaanse. Zo maakte hij daarna vaak verse pasta met een lekkere saus erbij.  We gingen graag samen uiteten. Soms bij een eetcafe, maar ook wel eens bij restaurants met een Michelinster. Proeven en uitproberen konden we erg waarderen. In de top 1 van onze favo restaurants staat toch echt wel De Coquille in Den Bosch. Daar hebben we samen zo'n heerlijke avond gehad. Daar kan (tot nu toe :-)) werkelijk geen enkele kok/restaurant aan tippen. Een mooie culinaire herinnering!



zondag 11 november 2012

Fields of rock 2007

Lieve allemaal,

Dit keer eens niet een tekst van mij, maar een hele mooie tekst en foto van Olaf, een van de beste vrienden van Robert:


Een van de beste weekenden van de afgelopen jaren.
Ondanks de regen en een lekkende tent (die we helaas niet in de fik mochten steken na afloop van het festival) hebben we een top festival gehad met veel bier, sigaretten en toffe metal.

Elk metalconcert of festival waar ik nu heen ga, is anders zonder Robert.
Maar hij is er voor mijn gevoel altijd even bij.
Untill we meet again.
Friends forever, bonded by music



vrijdag 9 november 2012

Affligem en harinkjes


Robert heeft vanaf juni 2010 door zijn ziekte niet meer kunnen werken. Mijn schoonouders en moeder passen beurtelings op maandag op Isabelle en Arthur. Dat hebben we zo gelaten, ook toen Robert ziek thuis was. Achteraf gezien is dat een hele waardevolle periode geweest. Met mijn moeder rookte hij dan graag een sigaretje in de tuin en kletste gezellig over koetjes en kalfjes en samen gingen ze wel eens op pad.  Met Derk, zijn  vader, kluste hij vaak. Ro en Derk hebben tijdens die dagen heel wat tijd samen in de tuin doorgebracht en in huis dingen gerepareerd. Als ik thuis kwam van mijn werk stond Robert vaak, al keuvelend, met zijn moeder samen in de keuken om het eten voor te bereiden.
Voordat Ro en Gerda samen aan het eten begonnen, ging hij dikwijls met Derk naar het Oude Dorp onder het mom dat er “hoognodig” iets gehaald moest worden. Er was dan bijvoorbeeld te weinig melk, vonden zij....  Ze bleven dan vaak erg lang weg omdat ze onderweg samen een Affligem dronken op het terras bij de Roskam en ook wel eens een harinkje aten op het Oude Dorp. “Ze kwamen er tenslotte toch langs” zeiden ze dan. Gerda en ik mopperden vaak voor de vorm, maar vonden erg fijn dat ze het samen zo gezellig hadden. Achteraf gezien is het heel waardevol en fijn dat Ro en Derk dat samen deden en samen hebben kunnen praten over allerhande zaken in het leven onder het genot van een lekker glas bier.
Dat zouden we allemaal eens meer moeten doen, stilstaan bij het leven onder het genot van een lekker wijntje/biertje!
Allemaal een fijn weekend gewenst!
Lieve groeten, Janine

Zomaar een mooie foto


.Deze foto is genomen vlak na de huwelijksceremonie op Vlieland.

donderdag 8 november 2012

Vlieland


De eerste vakantie van mij en Robert was op Vlieland in september 2006. Het jaar was vrij hectisch gestart. Eind januari 2006 is Robert voor de tweede keer geopereerd aan een tumor in zijn speekselklier. Dit was een vrij grote, langdurige operatie, waarbij men aanvankelijk dacht dat het een goedaardige tumor was. Helaas bleek op de OK dat dit niet het geval was. Robert heeft lang moeten herstellen van deze zware operatie die bijna 12 uur duurde.

In september gingen we voor het eerst saampjes op vakantie. Natuurlijk waren we wel eens een weekendje weggeweest naar Valkenburg, Antwerpen of Maastricht, maar een vakantie hadden we nog nooit samen gehad.  Het was een hele fijne relaxte vakantie. We hebben veel geslapen en de meegenomen boeken zijn allemaal uit gelezen.  Zelfs Robert, die toen ik hem leerde kennen geen lezer was, heeft een aantal boeken uitgelezen en had daarna de smaak te pakken. Nadien heeft hij nog veel boeken gelezen van het genre Nicky French en Karen Slaughter.  Op Vlieland hebben we natuurlijk ook heerlijk gegeten én gedronken in het dorp zelf, maar ook in het Badhuys (strandtent).



Na een strandwandeling en een "pitstop" bij de strandtent, september 2006

Vlieland heeft na deze vakantie een speciaal plekje gekregen in ons hart. Later zijn we nog een paar keer terug geweest op Vlie voor een paar relaxte dagen. In december 2007 ben ik door Robert in Brugge ten huwelijk gevraagd. Door allerlei omstandigheden (voornamelijk zwanger zijn :-) kwam het er niet van te trouwen.  In mei 2011 zijn we dan eindelijk op Vlieland getrouwd. Het was een stormachtige dag (misschien achteraf gezien wel symbolisch voor hetgeen ons nog te wachten stond), maar het was een mooie dag met lieve familie en vrienden om ons heen. Het plan is nog eens met de kinderen naar Vlieland te gaan, maar daar is de tijd nu even niet rijp voor.



Isabelle met haar vader op het terras van 't Badhuys, mei 2009

woensdag 7 november 2012

Papa Robert

Onze Isabelle is op 16 augustus 2008 geboren in het ziekenhuis. Op het moment dat Isabelle geboren werd, was het heel erg druk in het ziekenhuis. De kleine meid was nog maar net van de  (vanzelfsprekend door haar vader doorgeknipte) navelstreng af of de verpleegkundige werd weer weggeroepen voor een andere bevalling. Robert heeft zijn pasgeboren dochter toen eigenhandig heel voorzichtig zelf aangekleed. Best een beetje eng om te doen bij een klein, pasgeboren kindje. Ik had veel bewondering dat hij dat aandurfde. Voor de eerste keer een kindje aankleden en dan nog wel je dochter die enkele minuten oud is. Petje af!

Robert was enorm trots op zijn kleine meisje. ’s Nachts ging hij zijn bed uit om de kleine meid aan te reiken zodat ik haar borstvoeding kon geven. Na de borstvoeding moest ik hem weer wakker maken, dan legde hij haar weer terug in haar bedje. Hij was een trotse, zorgzame papa. Soms zelfs een beetje té zorgzaam :-). Als ik onder de douche stond en de kleine meid ging huilen, werd ik bijna de douche uit getrokken om haar borstvoeding te geven. Zijn kleine meid mocht het aan niks ontbreken.
Ro ging graag met Isabelle in bad en ’s nachts als ze onrustig was ging ze lekker bij haar vader liggen en viel ze in slaap. De eerste weken van haar geboorte waren een mooie warme tijd met zijn drietjes. Robert was er heel erg trots op dat hij vader was geworden en liet dat ook aan iedereen blijken door aan klanten waar hij was foto’s van zijn kleine meid te zien. Zijn dochter verwennen kon hij ook enorm goed. Als hij weer eens ging shoppen, kwam hij vaak terug met een kadootje voor zijn dochter. Nu is het heel fijn dat hij dat heeft gedaan (toen vond ik het zo nu en dan wel wat too much :)). Isabelle heeft veel speelgoed van haar vader gekregen waar ze later met veel liefde voor haar vader op terug kan kijken.
Hieronder een van mijn lievelingsfoto’s:  een pasgeboren Isabelle (uurtje of 8 oud) en haar papa, die zo ontzettend dol op haar was.
 





dinsdag 6 november 2012

Passie voor muziek

Robert had een grote passie voor muziek. In de loop der jaren heeft hij een enorme muziekcollectie opgebouwd van verschillende soorten genres; van Soulfly (behoorlijke harde muziek) tot aan Jan Smit. Robert kon helemaal verdrinken in de teksten en melodie van o.a. Sade, Bruce Springsteen, Dire Straits en Tracey Chapman.  Avonden lang luisterde hij naar muziek. Zijn gemoedstoestand werd vaak aangepast aan het soort muziek. Het was heel erg verdrietig dat Robert in januari 2011 zijn gehoor aan één kant moest opofferen om de tumor in het keel/hals gebied met een operatie te verwijderen.

Toen Derk, Gerda en ik een grafsteen voor Robert gingen uitzoeken, hebben we lang nagedacht over de tekst op de steen. Dat is geen gemakkelijke klus. De intentie was er een (gedeelte uit een) songtekst, die Robert mooi vond, op te plaatsen. Hier kwamen we alleen niet goed uit. Ro’s vrienden Boris, Richard en Olaf hebben hier over mee gedacht. En al pratende kwam  een aantal favoriete muzieknummers van Robert naar voren, waar onder:


 
Brothers in arms - Dire Straits

Robert heeft met zijn vrienden regelmatig over dit nummer gesproken en naar dit nummer geluisterd. Dit nummer symboliseerde voor hem de fijne tijd en vriendschap die hij met zijn vrienden heeft mogen hebben. Zo zijn er nog vele muzieknummers die aan momenten met Robert herinneren. De komende weken zal ik meedere muzieknummers plaatsen met een speciale herinnering aan (een moment) met Robert.

X, Janine

maandag 5 november 2012

(Ver)huizen

Soms gaan dingen snel, zo ook het kopen én verkopen van huizen. Robert en ik hadden elkaar in september 2005 leren kennen en in april 2006 tekenden we de overeenkomst van ons  nieuwbouwhuis. We gingen samen een mooie toekomst tegemoet. In juli 2006 verkocht ik mijn appartementje met lekkere winst en ben ik bij Robert in Duivenkamp ingetrokken. We hebben een mooie tijd gehad in Duivenkamp met etentjes en borreltjes met veel lieve vrienden.  In september  2007 werd het huis van Robert ook met vette winst verkocht. In die tijd kon dat nog. Het zat ons allemaal mee. Na een tijdje bij mijn ouders ingewoond te hebben, kregen we de sleutel van ons nieuwe huis op Valentijnsdag 2008. Inmiddels was ik ook zwanger van Isabelle.  Ik heb in het huis niet zoveel kunnen doen als dat ik graag had willen doen. Wel hebben Robert ik samen de elektriciteit op zolder door de buizen getrokken. Wat een hels karwei die draden door die kleine buisjes te krijgen. We zijn tot ’s avonds laat bezig geweest. Robert had het op een gegeven moment zo gehad dat hij alles er weer af wilde rukken. Robert kon als iets niet ging zoals hij het wilde, wel eens driftig reageren. Grappig, maar niet altijd gemakkelijk en leuk, maar het is een karaktereigenschap die ik ook in Isabelle herken.De zolder heeft hij avonden lang staan schilderen. Het was iedere keer niet dekkend genoeg en het groene van de platen kwam er ieder keer weer doorheen. Wie heeft dat ooit bedacht om op zolders de panelen in de kleur groen aan te leveren en niet direct in de fabriek wit te spuiten? Dat zou een heleboel ergernissen schelen.


(Foto van Robert toen hij de babykamer aan het schilderen was)

In april 2008 verhuisden we, met hulp van  de vrienden en familie. Wat waren we gelukkig toen we ’s avonds in ons eigen bad samen konden zitten. Moe, maar voldaan….. Robert heeft dit huis in Houten altijd erg fijn gevonden. Het gaf hem veel rust. In de tuin kon hij lekker rommelen en een sigaretje roken. Later ging hij met buurman Erik vaak ook aan de overkant van het water wat vissen. Al met al hebben we een fijn huis met zelfs een mooie speeltuin voor de deur voor de kinderen.. .....
Het is best een rare, maar misschien ook wel hele mooie gedachte dat hij hier aan het Sodawater zijn rust uiteindelijk heeft gevonden.
 
 

 

zondag 4 november 2012

De eerste kennismaking en de eerste foto….


Vroeger leerde je elkaar kennen op een dansavond, maar tegenwoordig gaat dat anders. Zo ook met Robert en mij.  Robert en ik hebben elkaar leren kennen via relatieplanet.nl. Robert had al vele dates gehad via rp en was een paar keer een tijdje blijven hangen aan een dame, maar dat liep uiteindelijk op niets uit. Ik had net een tijdje een relatie gehad met een Fries dat uiteindelijk ook op niks uitliep. Vrij rap daarna ging ik uit nieuwsgierigheid en voor de grap neuzen op rp. Je kunt daar een aantal selecties doen op o.a. kleur haar, leeftijd, woonplaats, etc.  En jawel daar kwam Robert uitrollen. Na een tijdje mailen en sms’en eindelijk een afspraak gemaakt voor 16 september 2005. Ik had er eigenlijk helemaal niet zo zin in, maar ging toch maar (later hoorde ik dat Robert dat zelfde gevoel had).  Maar het is net als met verjaardagen; je hebt eigenlijk geen zin te gaan, maar als je er eenmaal bent is het toch wel heel erg gezellig. We hadden afgesproken in de “Winkel van Sinkel”.  De eerste paar uurtjes waren wel aardig en wel gezellig, maar niet bijzonder. Toen op naar “Kosten koper” (een best foute tent ) en daar sloeg dan de welbekende vonk over. 

De foto hieronder is de eerste foto van mij en Robert en is genomen na het dopen van Stijn (zoon van Ciska en Richard).

zaterdag 3 november 2012

In memoriam: Robert Okken


Lieve allemaal,

Op 3 december 2011, nu bijna een jaar geleden, hebben we afscheid moeten nemen van Robert en daarmee ook van het fijne leven dat Robert, de kinderen en ik samen hadden.

Het is een moeilijk en emotioneel jaar geweest. Vol verlangen naar wat is geweest en wat helaas nooit meer terug zal komen. Maar het was tegelijkertijd ook een jaar vol mooie nieuwe herinneringen, (nieuwe) vriendschappen en verbondenheid. Een jaar waarin de kinderen zijn gegroeid en zich verder hebben ontwikkeld en waarin ik heb ondervonden hoe fijn het is in moeilijke tijden steun te krijgen van familie, vrienden en kennissen.

De herinneringen aan Robert vervagen gelukkig niet. Ze zijn in sommige opzichten juist sterker geworden. Ik zie Robert terug in Arthur en Isabelle, maar ook in grote en kleine dingen die ik dagelijks tegenkom.

Vanaf morgen, 4 november, plaats ik dertig dagen lang een berichtje op dit blog met iets (muziek, foto of iets anders) wat mij (en misschien ook andereren ) aan Robert herinnert. Dingen die mij doen denken aan wie hij was, wat hij voor mij heeft betekend en hoe fijn wij het samen hadden. Gewoon om weer even liefdevol terug te gaan in de tijd en te laten zien hoe bijzonder hij (voor mij en ook anderen) was en altijd zal blijven. Ook als herinnering voor de kinderen later, zodat ze terug kunnen lezen hoe bijzonder hun vader voor mij en vele anderen was. Het laatste berichtje plaats ik op 3 december 2012.

Veel lieve groeten, Janine