In memoriam: Robert Okken

Lieve allemaal,

Op 3 december 2011, nu bijna een jaar geleden, hebben we afscheid moeten nemen van Robert en daarmee ook van het fijne leven dat Robert, de kinderen en ik samen hadden.

Het is een moeilijk en emotioneel jaar geweest. Vol verlangen naar wat is geweest en wat helaas nooit meer terug zal komen. Maar het was tegelijkertijd ook een jaar vol mooie nieuwe herinneringen, (nieuwe) vriendschappen en verbondenheid. Een jaar waarin de kinderen zijn gegroeid en zich verder hebben ontwikkeld en waarin ik heb ondervonden hoe fijn het is in moeilijke tijden steun te krijgen van familie, vrienden en kennissen.

De herinneringen aan Robert vervagen gelukkig niet. Ze zijn in sommige opzichten juist sterker geworden. Ik zie Robert terug in Arthur en Isabelle, maar ook in grote en kleine dingen die ik dagelijks tegenkom.

Vanaf morgen, 4 november, plaats ik dertig dagen lang een berichtje op dit blog met iets (muziek, foto of iets anders) wat mij (en misschien ook andereren ) aan Robert herinnert. Dingen die mij doen denken aan wie hij was, wat hij voor mij heeft betekend en hoe fijn wij het samen hadden. Gewoon om weer even liefdevol terug te gaan in de tijd en te laten zien hoe bijzonder hij (voor mij en ook anderen) was en altijd zal blijven. Ook als herinnering voor de kinderen later, zodat ze terug kunnen lezen hoe bijzonder hun vader voor mij en vele anderen was. Het laatste berichtje plaats ik op 3 december 2012.

Veel lieve groeten, Janine