Dag allemaal,
Zoals beloofd digitaal de dankkaart die verstuurd is. De dankkaart heb ik zelf samengesteld. Ik wilde graag een persoonlijke kaart met een terugblik op het leven van Robert. Het was erg lastig foto's te selecteren omdat er zoveel mooie foto's van Robert zijn. Robert was voor mij, niet alleen aan de buitenkant, maar zeker aan de binnenkant een mooie man. Het is wel heel verdrietig om te zien dat Robert zienderogen de laatste jaren toch veranderd is. Robert had het daar wel moeilijk mee. Dat was verdrietig om te zien. Mij maakte het niks uit. Ik heb het fijn gehad met Robert en onze relatie ging, ondanks de vele zorgen en het verdriet, vanzelf. Ik zeg altijd maar zo: 'liever deze zes jaren met Robert dan tig jaren met iemand waar ik het niet zo fijn mee heb'.
Deze blog ging over Robert's ziekte, de manier waarop we er mee omgingen, ons gevoel daarbij, onze kinderen en de alledaagse dingen in ons leven. Helaas is Robert inmiddels overleden (03.12.11). Het blog gaat nu over het leven zonder Robert.
Robert met zijn liefste Isabelle en Arthur
woensdag 28 maart 2012
Dank en herinnering
Mijn laptop doet het weer! Fijn om weer wat vaker online te kunnen zijn. Al heb ik weinig behoefte op het moment om achter de PC te zitten omdat het mooie weer lonkt. Het is heerlijk toeven in de tuin buiten met de kinderen. Ook zijn we vaak te vinden in het speeltuintje bij ons voor. De kinderen spelen graag met de buurkindjes.
Het is inmiddels alweer bijna vier maanden geleden dat
Robert is overleden. Ook al gaat het steeds iets beter met ons, het is en
blijft een heel groot gemis. We missen hem vaak bij de meest simpele dingen.
Robert was altijd een kei in het bakken van spek dobbelsteentjes. Die waren
altijd superlekker, bij mij branden ze altijd aan. Een cartridge vervangen? Hoe
doe ik dat? Een lampje verwisselen? Een batterijtje in een speelgoedje van de
kinderen plaatsen. Robert deed dat altijd. Ook wel ongeëmancipeerd om te merken
dat je zodra je een relatie krijgt in het ouderwetse rollenpatroon vervalt.
Voordat ik Robert leerde kennen en alleen woonde deed ik gewoon alles zelf. Enerzijds
wel fijn dat ik ook wel weet hoe het moet. Bovendien heb ik schoonpa, pa, broer
en ooms die me helpen bij de wat ingewikkeldere klusjes.
Zoals eerder aangegeven in mijn berichtje van de vorige
keer, hebben we dankkaarten verstuurd. Er zijn veel mensen die ook via de mail
of via facebook of dit medium meegeleefd hebben met ons. Ook hen wil ik graag
bedanken voor alle steun die we hebben mogen ontvangen. Het deed én doet ons goed
te weten dat er vele mensen zijn die aan ons denken. Heel regelmatig ontvangen
we nog lieve kaartjes. Dat is ontzettend fijn. De herinneringskaarten druppelen
inmiddels binnen. Minder hard, eerlijk gezegd, als ik had gehoopt. Het is heel
mooi om te lezen hoe ieder zich Robert herinnert. De kinderen zullen straks met
liefde hun papa kunnen herinneren. De
herinneringskaarten zijn dan ook van harte welkom. Overigens is een andere vorm
van herinnering ook welkom. Er zijn ook brieven, tekeningen en foto’s binnen gekomen.
Allemaal heel erg welkom en voor de kinderen straks mooi om terug te kijken op
de fantastische papa die ze hebben.
Heel veel lieve groeten,
Janine
vrijdag 16 maart 2012
Toch maar weer mooi te pakken.....
..... die mooie lentedag gisteren! Gisteren was het een lekkere zonnige dag. De kinderen hebben
lekker buiten gespeeld in het zonnetje. Heerlijk. De laatste paar weken zijn we
sowieso wat meer buiten te vinden. Dan voel je je al een stukje beter. De geur
van de lente doet maken dat je je een stuk beter voelt.
Hoe gaat het met ons? Met de kinderen gaat het naar
omstandigheden goed. Arthur is twee, zegt nee én doet nee. Het is een eigenwijs
mannetje met een sterke wil. Ik kan en wil hem bijvoorbeeld niet altijd tillen,
maar meneer blijft gerust staan als je wil dat hij zelf loopt. Je moet aardig
wat geduld hebben om dan consequent te blijven. Pas geleden ook in de
supermarkt meegemaakt dat hij zijn zin niet kreeg en midden op de vloer begon
te krijsen. Pfff… lastig om dan rustig te blijven. Je voelt je, ook al weet je
dat het helemaal niet nodig is, toch opgelaten. Maar goed, beter een eigen
willetje als een suf kereltje, denk ik dan maar zo. Alhoewel het soms wel erg
vermoeiend is. Met Isabelle gaat het ook goed. Ze groeit al richting kleuter en
mag na de zomer naar de kleuterschool. Daar is ze al erg aan toe. Sinds vorige
week gaat ze op zaterdag naar de gym. Dat vindt ze helemaal geweldig en voor
mij is het fijn omdat ik dan even
exclusieve aandacht voor Arthur heb en samen met hem wat boodschapjes kan doen.
Ook al is het soms best pittig; twee kindjes van 2 en 3 in je eentje opvoeden, ik geniet er enorm van en zou ze voor geen goud willen missen. Met mij gaat het eigenlijk wel redelijk. Ik bouw heel langzaam op. Mijn
weerstand (zowel fysiek als mentaal) staat eigenlijk op het nulpunt. Er hoeft
maar een griepje of verkoudheid langs te komen vliegen of ik heb het wel te
pakken. Ook mentaal hoeft er maar weinig te gebeuren of ik kan erg emotioneel
worden. Ik besef me wel dat het fijn is dat mijn werkgever me de tijd en rust
geeft om te herstellen en besef daarnaast ook dat ik de afgelopen jaren toch
wel roofbouw op mezelf gepleegd heb na twee zwangerschappen en alle zorgen en
verdriet rondom Robert. Het heeft tijd
nodig, zegt men en daar vertrouw ik dan maar op.
Morgen gaan Isabelle en ik met Claudia en haar dochter Rani naar het
concert van K3 in Ahoy. Isabelle verheugt zich er erg op en is in haar sas met haar nieuwe K3 regenboogjurkje. Arthur gaat logeren
bij Tante Ans en Ome Ben. De dagen daarna logeren wij met zijn allen bij mijn
moeder. Mijn vader is op skivakantie met collega’s en ik heb wat afspraken
staan dus is het mooi te combineren om bij mijn moeder te zijn. Zij heeft wat
gezelligheid om zich heen en ik heb directe oppas. Het regelen van oppas als ik even weg moet is soms een heel georganiseer. Maar tot nu toe lukt het goed door de hulp van ouders, buren, tantes en ooms.
Enkele weken geleden heb ik de dankkaarten verstuurd. Ik had
dat ook graag willen plaatsen op dit blog, maar het document staat op mijn laptop
en die is sinds enige tijd stuk. Als de laptop weer gemaakt is, zal ik de
dankkaart ook hier plaatsen. Ik wil namelijk ook iedereen bedanken die ons via
dit medium medeleven heeft betuigd.
Tot later,
Janine x
Abonneren op:
Posts (Atom)