Een tijdje geleden las ik een blog van een lotgenoot (hij
neemt het me vast niet in dank dat ik hem zo benoem J) en hij gaf aan dat het leven
eigenlijk niks aan was zonder zijn partner. Dat is me bijgebleven en zo voelt
het helaas ook. Ik mis Robert elke dag en
schiet vol bij de simpelste dingen. Als ik een knoflookje aan het snijden ben
met de messen van Robert, waar hij zo zuinig op was, gaan mijn herinneringen
terug naar de tijd dat ik met hem in Duivenkamp woonde. Ik heb samen met Robert
zo genoten van de relaxte zondagen dat hij lekker voor ons kookte en zijn
messen daarbij gebruikte. Helaas is dat niet meer. Nu even geen geklaag meer,
ik zal dit keer eens proberen er weer eens een positief stukje van te maken.
Er zijn ook positieve leuke dingen in mijn leven. Ik mag in mijn handjes
klappen met (in willekeurige volgorde):
-
mijn ouders en schoonouders die altijd voor ons klaarstaan;
-
mijn broertje die langskomt om met de kindjes te spelen en mij te helpen;
-
mijn schoonzusje Helma die op dinsdag op de
kinderen past zodat ik naar de yoga kan;
-
de vele lieve vrienden en vriendinnen, tantes en
ooms die bellen voor een kletspraatje, leuke uitjes en op de kinderen passen;
-
mijn werkgever, de JBN, en de collega's die me de tijd en rust gunnen om het rouwproces
goed te doorlopen;
-
Marcel van de Kerkhof, die foto’s tijdens de
begrafenis heeft gemaakt en er een mooi boek van heeft gemaakt;
-
de buurvrouw die zo nu en dan een bakkie eten
komt brengen;
-
de buurman die elke week de kliko aan de weg zet
en me helpt bij hand en spandiensten;
-
de buurvrouw die belt of ik zin heb in een glaasje
wijn of een bakkie koffie;
-
de buurvrouw die met een grote tas kleding voor
Isabelle voor de deur staat;
-
de lieve dames van de thuiszorg die onlangs
langs kwamen met een mooie bos bloemen;
-
de buurmannen die het riet voor me weggehaald
hebben;
-
de lieve “juffen en meesters” van de crèche;
-
iedereen die lieve reacties stuurt op mijn
blogs;
-
tenslotte iedereen die voor me klaar staat en
die ik vergeten ben;
-
etc. etc.
Ik koester het dat
zij er voor mij zijn en ben heel erg blij mee. Ik heb ze heel hard nodig en
dank iedereen voor alle hulp en het luisterend oor dat zij mij bieden. Ik ben
blij dat jullie er voor me zijn. Robert zou er ook blij mij zijn geweest. Dank jullie wel!
Nog even iets anders; het is natuurlijk een mooie
ijsperiode. We genieten daar met volle teugen van. Ook het water naast ons huis
is mooi bevroren en vanaf de bank kunnen we zo direct het ijs op. Ideaal! Isabelle vindt het schaatsen erg leuk. Arthur vindt het wat
minder, maar hij is ook nog zo klein. Jammer
dat de vorst niet nog eventjes aanhoudt en we niet nog eens extra kunnen genieten van
een Elfstedentocht. Ik had het prachtig gevonden, maar het mag niet zo zijn. In
bijlage een drietal foto's van de kinderen die genieten genieten van het ijs.
Heel veel lieve groeten,
Janine