Lieve allemaal,
Inmiddels een paar dagen na het (fysieke) afscheid van Robert. Het leven gaat "gewoon" door. De kinderen willen vooral thuis zijn en herontdekken hun eigen speelgoed weer. De laatste weken, toen Robert thuis was, waren ze veel en route. Ze waren veel bij de opa's en oma's en op de creche. Ik merk dat ze heel erg moe zijn en veel willen slapen. Arthur slaapt overdag wel drie tot vier uur. Met Isabelle ga ik vaak 's middags even op bed liggen om een filmpje te kijken. Dan valt ze in slaap. Prima. Zaterdag heb ik last gekregen van behoorlijke keelpijn, koorts en verkouden zijn. Bijzonder te merken dat je lichaam het een hele tijd uithoudt en als het dan niet meer hoeft, toegeeft aan griepjes, etc.
Gisteren ben ik met mijn schoonvader even naar het graf van Robert geweest om een lichtje te plaatsen. Het is overweldigend om te zien hoeveel rouwstukken er op zijn graf liggen. Het is werkelijk bedolven onder de bloemen. Prachtig om te zien en ook prachtig om te merken dat Robert geliefd is en was. Later zal ik een mooie foto plaatsen van het graf met de bloemen.
Het leven gaat dus gewoon door. Morgen wordt onze kleine jongen 2 jaar. Verdrietig dat Robert dat niet meer mee mag maken. Ik heb besloten de verjaardag van Arthur morgen niet te vieren. Dit is niet ingegeven door het verdriet, maar de kinderen moeten eerst weer wat structuur en rust krijgen. Met het oog op de, al onrustige, feestdagen leek het mij wijs het morgen niet te vieren maar een maandje door te schuiven. Arthur weet toch nog niet zo goed wanneer hij jarig is. We vieren zijn verjaardag gewoon op 14 januari. Ik wil proberen zoveel mogelijk normaal te doen. Al zal dat niet altijd meevallen. Einde van deze week ga ik de kerstboom neerzetten. Niet echt mijn hobby. Robert deed het altijd en vond dat helemaal geweldig. Nu mag ik het doen :-(. Maar dat komt ook wel weer goed.
Lieve groeten, Janine
Lieve Janine,
BeantwoordenVerwijderenneem je tijd, samen met de kinderen, om weer in het "normale" ritme te komen! Als ik ergens mee kan helpen, dan hoor ik het graag.
Vraagje: ik wilde Arthur een kaart sturen morgen, maar kan ik dit nu beter uitstellen tot 14 januari?
Dikke knuffel, Anita X
Lieve sterke Janine
BeantwoordenVerwijderenJa raar he het leven gaat gewoon door, maar hoe moeilijk is dat, ik heb diep respect voor jou hoe je met dit verdriet omgaat. Het is een vreselijk periode om iemand die je zo dierbaar is te moeten missen. Ik wens je heel veel sterkte toe. Liefs Yvon
Ik hoop dat je veel steun hebt van familie en vrienden. De drukte en zorg is nu voorbij en er zal wel een gigantische leegte zijn gevallen. Gelukkig houden de kinderen je bezig maar vergeet jezelf en je verdriet niet he!
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Joyce
lieve Janine
BeantwoordenVerwijderenJa je schrijft het "gewone" leven ,maar dat is wel heel moeilijk om dit leven weer op te pakken en verder te gaan zonder man en zonder papa voor Isabelle en Arthur.Maar het moet hoe moeilijk het ook is ,vooral de dagen die gaan komen gelukkig heb je je familie en vrienden die je steunen ,en fijn dat je op de begraafplaats bent geweest om even 'n lichtje te plaatsen,zou mooi zijn om later als de tijd rijp is om 'n mooie foto te plaatsen ,ik heb het ook pas gedaan,en ben er blij mee .
nou Janine heel veel sterkte nog en geef je kids knuffies liefs coby
Het leven gaat "gewoon" door. Was het maar zo makkelijk hè. Ik wens dat je ondanks alles toch ook fijne momenten mag beleven in deze december maand.
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Marga.