Gisteren was het een half jaar geleden dat Robert is
overleden. Wat gaat de tijd snel en wat missen we Robert zo erg. Het doet zeer
dat Robert er niet meer is en het voelt als incompleet zijn. Bij speciale
gelegenheden gaan mijn gedachten uit naar Robert en voelt het incompleet dat
hij dat niet meer mee kan maken. Hij had er gewoon bij moeten zijn! Helaas mag
dat niet zo zijn. Pinkstermaandag zouden
we eigenlijk ons 1-jarig huwelijksjubileum hebben moeten vieren. Ik had nooit
verwacht dat ons huwelijk maar zo kort zou mogen duren. Ik ben blij en gelukkig
dat ik met Robert getrouwd ben. We kunnen terugkijken op een mooie dag in Vlieland met familie en dierbare vrienden.
Robert was toen nog in een betrekkelijk goede conditie en heeft genoten van de
mooie dag.Op dat moment was er nog geen aanleiding om te denken dat we maar een
half jaar getrouwd zouden zijn. Ik ben blij en dankbaar dat we toen zijn
getrouwd en dat we het later met de vrienden en familie aan het vaste land het
feestje nog eens hebben over gedaan. Ik koester die dagen. Door Robert’s overlijden is ons huwelijk
ontbonden, maar zo voelt het niet. Mijn gevoel zegt dat ik nog getrouwd ben met
de vader van mijn kinderen.
Gelukkig, het waren niet alleen maar beladen dagen de
afgelopen week. Zo hebben we heerlijke zomerse dagen beleefd in het zwembadje
in de tuin. Pinksterzondag zijn we relaxed met vrienden Brenda, Jeroen en Manou
naar de Rietplas geweest en hebben aansluitend lekker met zijn allen gegeten.
Een heerlijke topdag. Eentje om in te lijsten! Pinkstermaandag was dan ons
1-jarig huwelijksjubileum. Die dag ben ik goed doorgekomen. Mede omdat we de 7e
verjaardag van Stijn (zoon van Cis en Ries) hebben gevierd. Gelukkig wat
afleiding. Wel heb ik samen met Helma, Richard en de kinderen het graf bezocht en heb
een bloemetje neergelegd. Bij speciale/beladen momenten ga ik naar Robert en het komende jaar zullen die wel
vaker gaan voorkomen. Ik ben blij dat ik Isabelle en Arthur heb. Op sommige beladen momenten zorgen ze toch wel voor de nodige luchtigheid en afleiding. Met hen gaat het gelukkig goed. Ze zijn vrolijk, maar soms kan ik ze (net als iedere andere moeder) ook wel achter het behang plakken....
Als uitsmijter een fotootje van Isabelle en Arthur in het zwembadje!
Lieve groeten, Janine
Lieve Janine,
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie woorden, uiteraard hadden we gewild dat Okkie nog vele jaren van jou zijn kindjes, vrienden, familie en het leven had kunnen genieten!! Ik weet zeker dat hij bij jullie is en op jullie let!! Vooral ook trots op hoe jij het allemaal doet zal hij zeker zijn!! Komend EK ga ik wederom de stad n voor het voetbal, altijd was Robert daar wel een van de wedstrijden bij!! De laatste keren waren bij het WK!! Mooie herrineringen om nooit te vergeten!! Houd je haaks en we denken veel aan je!! Hopelijk tot snel, en als we nog eens op die twee dondersteentjes moetenpassen, laat maar weten!!
Vanuit hier een knuffel!!
Kus Pim en Le
Je hebt met jouw twee kindjes een kostbaar bezit Janine.
BeantwoordenVerwijderenLiefs
Henk
Hoi Janine,
BeantwoordenVerwijderenWat heb je toch een leuke tekst geschreven. Ik kan mij amper voorstellen hoe je je voelt. Wat moet het moeijlijk zijn! Je hebt gelukkig nog Isabelle en Arthur... Maar inderdaad Robert is er niet meer. En dit voelt raar. Net of een gedeelte van jezelf je afgenomen is. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid maar ook heel veel geluk met jouw kinderen. Liefs en xxxx, op afstand vanuit Utrecht.