Vrijdag de 13e......

Gisteren was ik jarig. Ik ben gisteren 38 geworden. Het is de eerste verjaardag zonder Robert, dus de spreuk van Loesje ging dit jaar wel heel letterlijk voor me op “Het leven is een feestje, je moet alleen zelf de slingers ophangen” J.  De eerste verjaardag dat ik niet op bed verrast werd door Robert (en later ook de kinderen) met kadootjes.  Dat was toch best wel moeilijk en het is weer wennen. Weer een nieuwe situatie en een nieuw moment.  Rond de klok van 07.00 uur stond mijn moeder voor de deur met een heleboel lieve kadootjes namens de kinderen. Zo lief dat ze daar aan gedacht had. Later die ochtend stond een moeder van een crèchegenootje van Isabelle en Arthur en toevallig ook nog een ex-vriendinnetje van Robert, Maleene, voor de deur.  Ik had het ooit eens gehad over de mooie taarten die zij maakt. Nu had ze als verassing een super mooie taart gemaakt voor me. Ook dat is zo lief.  Daarna ben ik met de kinderen naar Ballorig geweest en hebben we een leuke ochtend en middag gehad. Die middag nog verjaardagsbezoek gehad van mijn lieve vriendinnetje Brenda en buurvrouw Miranda. ’s Avonds kwamen mijn schoonouders, ouders, Helma en Arnout voor een klein taartje en een kopje koffie. Mede dankzij de lieve felicitatiekaartjes, -smsjes, -berichtjes en kadootjes is het toch een fijne dag geweest.

Vandaag, vrijdag de 13^e, is het een jaar geleden dat ik in ondertrouw ben gegaan met Robert. Ik had toen nooit kunnen vermoeden dat ik een jaar later aan zijn graf zou staan. Vanmiddag ben ik even bij Robert geweest en heb ik een bos witte rozen neergelegd. Het is altijd fijn om bij Robert te zijn. Het geeft rust en ook kan ik soms ontladen en mijn verhaal bij hem doen.  Het is verdrietig dat ons huwelijk maar een half jaar heeft mogen duren, maar het is niet anders. Ik probeer er maar het beste van te maken. De dag is toch weer goed en positief afgesloten met een gezellig etentje met collega’s ter gelegenheid van het 25-jarige jubileum van collega Tania.

Vrijdag de 13^e was dus geen ramp- of ongeluksdag, maar wel eentje met een lach en een traan!

Tot later, Janine